Co to jest mikrodawkowanie?
Mikrodozowanie to proces, w którym regularnie się spożywa niewielką ilość substancji psychoaktywnej, takiej jak psychodeliki, w dawce, która nie powoduje zaburzeń percepcji ani halucynacji. W farmakologii mikrodozowanie jest używane do opracowywania leków. Zaleca się, aby mikrodawkowanie psychodelików, takich jak grzyby, odbywało się około 10% pełnej dawki, co odpowiada mniej więcej 0,1-0,3 g suszonych grzybów, przyjmowanych 2-5 razy w tygodniu. W przypadku LSD rekomendowana dawka to 5-20 mikrogramów. Dawka ulega zmianie w zależności od masy ciała i indywidualnej przyswajalności substancji. Mikrodozowanie może mieć pozytywny wpływ na zdrowie, takie jak poprawa nastroju, zwiększenie samoświadomości i kreatywności oraz pomoc w koncentracji. Jednak ilość badań nad bezpieczeństwem mikrodawkowania jest ograniczona i potrzebne są dalsze badania, aby stwierdzić, czy jest ono bezpieczne dla naszego organizmu. Mimo to, już teraz mamy wiele anegdotycznych raportów i badań, które dają nadzieję na znalezienie skutecznego leczenia chorób depresyjnych, lekowych i uzależnień.
Jak powstało mikrodawkowanie?
„The Psychedelic Explorer’s Guide”, opublikowana w 2011 roku przez amerykańskiego psychologa dr. Jamesa Fadimana, jest uważana za protokół dla osób praktykujących mikrodozowanie. W książce dr Fadiman opisuje korzyści płynące z mikrodawkowania substancji psychoaktywnych, takich jak wzmocnienie zadań poznawczych, zwiększenie energii fizycznej, poprawa równowagi emocjonalnej i leczenie lęku, depresji i uzależnienia. Ojciec psychodelików, twórca LSD, Albert Hoffman, wcześniej już wspominał o dobroczynnych skutkach mikrodozowania. Mimo że Konwencja ONZ o substancjach psychotropowych z 1971 roku zakazała substancji psychoaktywnych, dr Fadiman kontynuował swoje badania i zebranie wiedzy o mikrodozowaniu w swojej książce. W Polsce książka jest dostępna pod tytułem „Przewodnik psychodelicznego podróżnika”.
Dolina Krzemowa – Dolina Psychodelików
Spory wpływ na wyjście psychodelików z podziemi mieli pracownicy Doliny Krzemowej, którzy bardzo pozytywnie wypowiadali i wypowiadają się na temat mikrodawkowania. Medialny szum zapewnił artykuł ukazujący się w Rolling Stone, a następnie w The New York Times. Inżynierowie, naukowcy i biznesmeni zaczęli rozpowszechniać swoje doświadczenia związane z microdosingiem. Poprawa wydajności mózgu, lepsza efektywność, więcej energii, a nawet ulga w bólach, to opinie na temat praktyki stosowania niewielkich ilości substancji psychoaktywnych. Krzemowi naukowcy zaczęli współpracować z Fadimanem i relacjonowali mu swoje spostrzeżenia stosowania mikrodawek i skutków ich zażywania przyczyniając się do powstania protokołu Fadimana. Część z nich ściśle trzymała się zaleceń, a część dopasowywała dawki do swoich indywidualnych potrzeb. Na fali popularności psychodelików Fadiman wraz z dr Sophią Korb założył stronę microdosingpsychedelics.com, na której zbierają informacje od ludzi regularnie zażywających psychodeliki. Badania te nie mieszczą się w granicach naukowych standardów, jednak dostarczają cennej wiedzy z obserwacji wpływu substancji psychoaktywnych na ludzki organizm i dają nadzieje na dalszy wzrost ich popularności.
LSD i grzyby psylocybinowe wdarły się do mainstreamu i dalej prą do przodu, pozytywne relacje ludzi powoli zaczynają mieć realny wpływ na zwiększenie badań nad tymi substancjami. Podziemie kwitnie, ale też pojawiają się miejsca, gdzie legalnie można zacząć leczenie pod wpływem psychodelików, np. w stanie Oregon. Z każdym rokiem przybywa badań, doświadczeń, artykułów i filmów dokumentalnych (więcej o nich znajdziesz tutaj).
Sposoby mikrodawkowania
Osoby decydujące się na mikrodawkowanie mają spory kłopot z oszacowaniem dawki, szum informacyjny w Internecie nie ułatwia sprawy, ale warto pochylić się nad tematem i dobrać odpowiedni system dla siebie.
Co to jest protokół mikrodawkowania?
Zasady mikrodawkowania to szczegółowe instrukcje dotyczące stosowania substancji psychotropowych, z uwzględnieniem ilości substancji i częstotliwości jej przyjmowania. Obecnie znanych jest sześć takich zasad. Najbardziej znane z nich to protokół Fadimana i protokół Stametsa Paula.
1. Protokół Fadimana
Opiera się na robieniu przerw między przyjmowaniem mikrodawki. Na podstawie swoich wieloletnich badań zaobserwował, że efekt zażycia utrzymuje się nawet do dwóch dni po. Poza tym jest mniejsze ryzyko na zwiększoną tolerancję substancji psychoaktywnej. Pionier mikrodosingu proponuje następujący cykl przyjmowania.
1 dzień – przyjęcie mikrodawki
2 dzień – przejściowy- bez mikrodawki (organizm odczuwa efekty mikrodawki z dnia poprzedniego)
3 dzień – normalny- bez mikrodawki
Cykl powinien trwać od 4 do 8 tygodni, następnie przerwa na 2-4 tygodnie. Poczatkującym zaleca się stosowanie cyklu przez 4 tygodnie, żeby sprawdzić, czy taka forma mikrodozowania jest odpowiednia. Przerwa natomiast potrzebna jest do tego, alby nie nabyć tolerancji na substancje i w pełni móc korzystać z następnych cykli.
Wadą tego sposobu jest to, że dni przyjmowania dawki co tydzień są inne, trzeba pamiętać dokładnie lub zapisać w kalendarzu, kiedy wypada dzień przyjmowania dawki.
2. Dawkowanie 2/7- dwa stałe dni w tygodniu.
Brak struktury tygodniowej w metodzie Fadimana spowodował powstanie innego systemu opartego na przyjmowaniu substancji w określone dni tygodnia:
1 dzień – np. Poniedziałek – przyjęcie mikrodawki
2 dzień – przejściowy- bez mikrodawki (organizm odczuwa efekty mikrodawki z dnia poprzedniego)
3 dzień – normalny- bez mikrodawki
4 dzień – np. Czwartek – przyjęcie mikrodawki
5 dzień – przejściowy- bez mikrodawki (organizm odczuwa efekty mikrodawki z dnia poprzedniego)
6 dzień – normalny- bez mikrodawki
7 dzień – normalny- bez mikrodawki
Cykl powinien trwać od 4 do 8 tygodni, następnie przerwa na 2-4 tygodnie.
3. Protokół Microdosing Institute
Ta metoda mikrodawkowania zaleca przyjmowanie substancji co drugi dzień szczególnie ludziom cierpiącym na depresję, ADHD, ADD, klasterowe bóle głowy i leki.
1 dzień – przyjęcie mikrodawki
2 dzień – przejściowy- bez mikrodawki (organizm odczuwa efekty mikrodawki z dnia poprzedniego)
3 dzień – przyjęcie mikrodawki
4 dzień – przejściowy- bez mikrodawki (organizm odczuwa efekty mikrodawki z dnia poprzedniego)
Cykl powinien trwać od 4 do 8 tygodni, następnie przerwa na 2-4 tygodnie.
4. Protokół Stametsa
Formuła opracowana przez amerykańskiego mykologa Paula Stametsa jest drugą co do popularności metodą mikrodosingu. Różni się od poprzednich przede wszystkim częstotliwością przyjmowania substancji. Badacz sugeruje, żeby psylocybinę zawartą w grzybach psylocybinowych, uzupełnić o suplementy w postaci witaminy B3 (niacyny) oraz grzyba zwanego Lwią grzywą. Według Stametsa połączeni tych trzech substancji odbudowuje uszkodzone ścieżki neuronowe w mózgu, a także tworzy nowe.
1 dzień – przyjęcie mikrodawki
2 dzień – przyjęcie mikrodawki
3 dzień – przyjęcie mikrodawki
4 dzień – przyjęcie mikrodawki
5 dzień – normalny – bez mikrodawki
6 dzień – normalny – bez mikrodawki
7 dzień – normalny – bez mikrodawki
Cykl powinien trwać miesiąc, następnie przerwa na 2-4 tygodnie. Więcej na temat tej metody znajdziesz tutaj.
5. Nightcap – nocny protokół
W tej metodzie opieramy się na protokole Fadimana lub na Microdosing Institute (przyjmowanie dawki co drugi dzień). Z tym, że mikrodawkę spożywamy godzinę przed snem. Jest to alternatywny sposób, dla osób, które podczas stosowania microdosingu czują się senne w ciągu dnia po zażyciu psychodelików (na każdego psychodeliki mogą zadziałać inaczej). Ten wariant zaleca się dla grzybów psylocybinowych, ale nie dla LSD, które działa znacznie bardziej pobudzająco.
Cykl powinien trwać miesiąc, następnie przerwa na 2-4 tygodnie.
6. Protokół intuicyjny
Spożywanie dawki według własnego uznania, intuicyjnie. Ten sposób praktykują już doświadczeni użytkownicy, mający kilka cykli za sobą, którzy znają swoje potrzeby i dobrze potrafią rozczytać swoje ciało. Podstawową zasadą tego zażywania jest pozostawienie miniumum jednego dnia przerwy pomiędzy mikrodawkami.
Jak obliczyć mikrodawkę?
W pierwszej kolejności należy zważyć masę swojego ciała i sprawdzić, jaka ilość substancji psychodelicznej będzie dla nas odpowiednia. Można skorzystać z dostępnych w sieci kalkulatorów. Jest to bardzo indywidualna sprawa i wymaga małego eksperymentu, nigdy nie możemy być pewni ilości psylocybiny zawartej w grzybie. Pierwsze dni dawkowania protokołu należy skrupulatnie przygotować.
Jeśli zamierzasz zacząć od mikrodawkowania grzybów psylocybinowych, najlepiej zacząć od minimalnej dawki 0,1 g i stopniowo ją zwiększać lub zmniejszać o 0,05 g. Jeśli zauważysz, że wprowadzone zmiany nie są dla Ciebie odpowiednie, powróć do poprzedniej dawki. Przykład: możesz rozpocząć od protokołu Fadimana i przyjmować 0,1 g w poniedziałek, jeśli nie odczuwasz żadnych zmian, możesz zwiększyć dawkę do 0,15 g w czwartek, a następnie do 0,2 g w niedzielę. W zależności od wagi, zalecana dawka mikrodozowania może być w zakresie 0,1 do 0,3 g suszonego grzyba. Innym scenariuszem może być taki, że po przyjęciu 0,1 g w poniedziałek nie odczuwasz żadnych zmian, ale po zwiększeniu dawki do 0,15 g w czwartek już czujesz, że grzyb psylocybinowy zaczyna działać. W takim przypadku powróć do dawki 0,1 g w niedzielę i prawdopodobnie już wiesz, że jest to odpowiednia dawka dla Twojej masy ciała i nie powinieneś już jej zmieniać.
Korzyści i zagrożenia stosowania mikrodozowania
Stosowanie śladowych ilość substancji psychoaktywnych może pomóc w leczeniu depresji, w tym depresji lekoopornej, ma wpływ na poprawę nastroju, koncentracji i kreatywności, może wpłynąć pozytywnie na relacje z innymi ludźmi, podnosi samoświadomość, wzrasta determinacja do działania, wzmaga się nasz czujność i uważność. Niestety nadal prowadzenie badań w tej tematyce nie jest popularne wśród naukowców za względu na panujące prawo i bardzo kosztowne restrykcje tych badań. Są jednak na świecie ośrodki naukowe, które cały czas poszerzają naszą wiedzę w zakresie psychodelików i ich medycznych właściwości. Na szczególną uwagę zasługuje Imperial College London oraz Johns Hopkins University School of Medicine. Warto również na bieżąco sprawdzać nowinki ze świata na stronie Polskiego Towarzystwa Psychodelicznego.
Jeśli mówimy o zagrożeniach, jakie niesie za sobą stosowanie mikrodawkowania, należy zwrócić uwagę na skłonności do chorób psychicznych i na indywidualny stan zdrowia pacjenta. Korzystanie z substancji psychoaktywnych niezależnie od dawki powinno odbywać się w warunkach medycznych pod kontrolą wykfalifikowanego terapeuty. Takie sesje można odbyć np. w Holandii.
Fediman przestrzegał również przed staniem się “head-tripperem”, czyli osobą, która pozostaje wyłącznie w obszarze myśli, istotne jest aby za myślą podążało działanie. Istnieje ryzyko uciekania od rzeczywistości, a psychodeliki same w sobie nie rozwiązują problemów.
Kolejną kwestią jest dostęp do substancji psychoaktywnych, które są w Polsce nielegalne, kupując na czarnym rynku psychodeliki nigdy nie mamy pewności, czym one są. Co prawda można zakupić testery sprawdzające jakość np. LSD, ale i tak nie mamy pewności jak jest to dawka. Ponadto jesteśmy narażeni na kontakt ze światem przestępczym podczas zakupu. Inaczej sprawa ma się, jeśli chodzi o grzyby psylocybinowe. Growkit w Polsce można legalnie kupić, sprzedać, posiadać, ale nie można wyhodować z niego grzybów, bo zawierają już zakazaną psylocybinę. Jest to istotna kwestia jeśli chodzi o bezpieczeństwo – prawo w Polsce zakazuje posiadania i uprawy grzybów psylocybinowych. Jeśli jesteś w posiadaniu substancji psychoaktywnych narażasz się na utratę wolności, ponieważ grzyby psylocybinowe są w Polsce nielegalne.
Powyższy tekst ma charakter edukacyjny i nie namawia do zażywania psychodelików, posiadanie i sprzedaż substancji psychoaktywnych w Polsce jest nielegalne.
Przypisy:
https://terapianowoczesna.pl/protokoly-mikrodawkowania/
https://microdosinginstitute.com/
https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0269881119857204
https://krytykapolityczna.pl/narkopolityka/narkozdrowie/cala-prawda-o-mikrodawkowaniu/